ارز دیجیتال یوما (UMA) چیست .یوما پروتکلی در بستر اتریوم است که نقشی اساسی در پایداری سیستم‌های مالی دارد. درواقع یوما پروتکلی از مشتقات مالی به حساب می‌آید که از آن برای قراردادهای مالی هوشمند و قراردادهایی که ترکیبی از چند دارایی ست، استفاده میشود.
اکنون یوما به پروتکلی تبدیل شده که همگان آن را میشناسند، بخصوص افراد متخصص و کسانی که در حیطه‌ی ارزهای دیجیتال فعال هستند. دلیل آن هم قابلیت‌هایی ست که در یوما وجود دارد و پیشرفت چشمگیری ست که از بدو ورودش تاکنون، شاهد آن بوده‌ایم.
فهرست مطالب
ارز دیجیتال یوما (UMA) چیست؟
UMA کوتاه شده‌ی عبارت Universal Market Access بوده و به معنای دسترسی به مارکت‌های جهانی ست. همانطور که از مفهوم ارز دیجیتال یوما پیداست، قراردادهای یوما در سطح جهانی در دسترس هستند و به طور اتومات و کاملا خودکار اجرا میشوند. یوما یک پروتکل متن باز است که به صورت غیر متمرکز فعالیت می‌کند؛ به همین جهت کارشناسان یوما را بسیار تاثیرگذار در گسترده شدن اکوسیستم‌های مالی غیرمتمرکز و جدیدی مثل دیفای (Defi) می‌دانند.
این پروتکل برای رسیدن به اهداف خود و ایجاد دارایی‌های خلاقانه، از بستر بلاک چین‌های عمومی مانند اتریوم (Ethereum) استفاده می‌کند. امروزه وجود پروتکل ارز دیجیتال یوما در پایداری سیستم‌های مالی بسیار لازم و حائز اهمیت است، چراکه بازار مشتقات مالی در دنیای امروز حرف اول را میزند و ارزش آن حدود 550 تریلیون دلار تخمین زده شده که با اختلاف فاحشی از تمام بازار‌های مالی دیگر قرار گرفته است.
بنیه و اساس کار یوما بر اساس قراردادهای هوشمند مالی فیات می‌باشد و بر طبق همین قرادادها هم به طرفین یک معامله اجازه می‌دهد تا قراردادهای اختصاصی خود را به مرحله‌ی اجرا دراورند و آن را گسترش دهند.
مکانیزم عملکرد ارز دیجیتال یوما بر چه اساسی است؟
پروتکل ارز دیجیتال یوما برخلاف قراردادهای سنتی و برخی از مشتقات مالی که از 2 مکانیزم کلی در معاملات خود استفاده می‌کنند، برای اجرای طرح‌های خود، در یک چهارچوب مشخص و تعیین شده فعالیت می‌کند. دو مکانیزمی که در قراردادهای سنتی وجود دارد به قرار زیر می‌باشند:
- مارجین: طرفین معامله با تغییر قیمت قرارداد وثیقه را انتقال می‌دهند
- قانون گزاری: درصورت سرپیچی یکی از طرفین و عدم رعایت توافقنامه، طرف دوم میتواند به طور قانونی از او شکایت کند
موضوع شکایت و پیگیری در سیستم‌های غیرمتمرکز و شبکه‌های مبتنی بر بلاک چین، امکان پذیر نیست؛ زیرا در سیستم‌های بی واسطه هویت طرفیت معامله مشخص نیست و ممکن است طرف معامله فردی در یک نقطه‌ی دیگر جهان باشد. از این رو هزینه‌ی شکایت و پیگیری‌های قانونی بسیار افزایش می‌یابد و به صرفه نیست.
خبر خوب این است که پروتکل ارز دیجیتال یوما مشکلات ناشی از شبکه‌های غیرمتمرکز را تا حد زیادی برطرف کرده است. یوما این کار را با افزایش ایمنی از جانب مشوق‌های مالی تامین کرد تا هریک از آنان یک قرارداد انحصاری برای خود داشته باشند. هر قرارداد UMA شامل 5 مورد است که در زیر میتوانید آنها را بخوانید:
- آدرس عمومی طرفین قرارداد
- اکانت یا حساب مارجین طرفین معامله
- ذکر شرط و شروط‌های لازم جهت تعیین ارزش قرارداد
- تعیین توابعی جهت نگهداری و حفظ توازن مارجین
- مشخص کردن یک اوراکل به عنوان یک منبع اطلاعاتی
نحوه‌ی کارارز دیجیتال یوما در ارزهای دیجیتال چگونه است؟
بکارگیری پروتکل ارز دیجیتال یوما در معاملات باعث خود تضمینی این قراردادها میشود. بیایید با یک مثال چگونگی انجام کار یوما را بهتر درک کنیم:
فرض کنید فرد Y میخواهد رمز ارزدیجیتال اتریوم بخرد زیرا فکر می‌کند قیمت آن در آینده بسیار افزایش میابد. در مقابل فرد X که صاحب مقداری دارایی اتریوم است تصور می‌کند در چند هفته‌ی آینده این ارز با کاهش جدی (به طور موقت یا دائم) مواجه میشود بنابراین قصد می‌کند دارایی خود را بفروشد.
آنها با استفاده از یک قرارداد هوشمند یوما، یک توافقنامه‌ی رسمی بین خودشان تنظیم می‌کنند که بر طبق آن، هر دو موظفند 10 درصد از مارجین را به عنوان پیش پرداخت گرو بگذارند تا درصورت قانون شکنی این مبلغ از آنها کسر شود.
حال فرض کنید که 5 ماه از بستن این قرارداد گذشته و بعد از نوسانات فراوان، قیمت اتریوم به طور کلی کاهش پیدا کرده باشد. بر طبق قرارداد یوما هرچه ارز اتریوم با روند کاهشی بیشتری مواجه شود، برای جلوگیری از فسخ قرارداد فرد Y موظف به پرداخت وجه بیشتری متناسب با ارزش اصلی قرار داد می‌باشد.
بعد از گذشت 6 ماه تصور کنید قیمت ارز با 30 درصد کاهش مواجه شده باشد و پیش بینی شخص X به واقعیت پیوسته باشد. در این مدت فرد Y جهت حفظ پیش پرداخت خود دائما در حال واریز بوده، درنتیجه موجودی قرارداد تامین شده و بلافاصله میتوان آن را تسویه کرد.
